Paul Schoenmaker toernooi

Altijd leuk om op vrijdag een wedstrijd te mogen rijden dan moet je vrij vragen en dan is het nog leuker als je ook echt vrij krijgt! Minder leuk was dat we zowel vrijdag als zaterdag heel vroeg op moesten staan. 

Met een heerlijk vriesweertje en een zonnetje begon het toernooi met de 500 meter. En voor mij begon het toernooi om een valse start te maken en niet zo'n beetje ook! De tweede start bleef ik wel stilstaan helaas een seconde daarna ook nog... mijn opening was er dus niet eentje om in te lijsten... En de eindtijd eigenlijk ook niet; 46.9
Mijn duizend meter ging de start wel lekker, de rest ging lekker behalve de laatste halve ronde. Echt ik dacht dat ik een best redelijke tijd ging rijden maar toen ik over de finish kwam was die illusie voorbij: 1.35.?? Dat is toch echt wel een beetje te langzaam als je 1.30.?? hebt staan.
Maar morgen nog een kans! En in dit weer was het wel heerlijk om in Deventer te schaatsen!

Regiomarathon Deventer

Zaterdagavond gingen we met de hele familie naar Deventer om een marathon te schaatsen. Gelukkig is dit lang niet zo veel als een marathon lopen, we hoefde maar 30 rondes te rijden. Kort gezegd ging het wel heel lekker en was ik 4e geworden.

Als je een iets langer verslag wilt: De eerste paar rondes gingen erg lekker. Ik ontsnapte een paar keer maar werd meteen weer bij gehaald en een ander meisje ontsnapte ook al een keer maar ook zij werd meteen weer bijgehaald. Met nog 14 rondes te gaan probeerde ik weer weg te komen uit het peleton. Dit keer kreeg ik een meisje mee maar nadat zij geen kop over wilde nemen met als motto: We moeten toch nog 14 rondjes. Tja dat snap ik nooit want als je dan toch op kop ligt ben je toch echt eerder klaar met die 14 rondes en heb je dus minder gereden. Kortom het is hartstikke voordelig om op kop te liggen ook al moet je nog 14 rondjes. Je bent dan toch al over de helft!. Maar ja toen werden we dus wel weer ingehaald. Weg kans om eerder klaar te zijn...

Met nog 8 rondjes (er is een ronde bord gelukkig anders was ik al lang de tel kwijt geraakt) te gaan ontsnapte ik weer. Dit keer kreeg ik niemand mee maar ook deze poging mislukte. Meteen nadat ik bij gehaald was ontsnapte de uiteindelijke winnares. Ik kon toen niet meer mee en miste de slag. Dan maar voor de tweede plek. Met nog 3 rondes te gaan ontsnapte ik weer en kreeg weer iemand mee. Ook dit keer wilde zij geen kop over nemen. Dit meisje had alleen geen motto en ik kon hem ook niet voor haar verzinnen. Als zij toen gewoon een half rondje over had genomen was ze waarschijnlijk 2e of 3e geworden en ik ook. Nu werden we bijgehaald door het peleton en zij won dan nog wel de sprint maar ik werd 4e. Best wel een resultaat waarmee ik tevreden kan zijn.

Al een poos niet meer geschreven maar wel heel veel beleefd. Het mountainbikeseizoen is dan wel afgelopen maar het schaatsen is alweer begonnen en zo heb je altijd wel iets om op je blog te zetten...


Het begon allemaal lang, lang geleden in een stadje hierver vandaan (nou ja, het begon ong. 2 weken geleden in Tilburg, niet bepaalt hierver vandaan maar ja). Daar hadden we trainingskamp, iedere ochtend schaatsen en 's middags mountainbiken of spierpijnkweken met van die schaatssprongen (maar iedereen die slim was koos iedere dag voor het mountainbiken). Het was super gezellig, alleen een beetje kort.
Zaterdagavond maar een regiomarathonnetje gereden, voor het eerst 40 ronden. En ik vond 4 rondjes met inrijden al loei zwaar! Maar toen had ik het heel slim bekeken, je moest je laten dubbelen en dan hoefde je er maar 35 minder. Nou ja het was niet helemaal de bedoeling. Ik had al in de gaten dat er 2 meiden weg wilde rijden maar het drong pas net iets te laat tot me door. Waardoor ik, als enige in de achtervolging ging, maar wel net een paar seconde te laat en ik kwam tot een meter of 5 bij ze maar niet meer bij ze. Maar weer in laten lopen door het peloton en het duurde niet lang of de koplopers kwamen bij ons. En tja, hoeveel ronden moest ik toen nog? Want het was mijn eerste marathon en ik wist niet hoeveel ronden de "gedubbelde" moesten rijden. Dus ik begon het te vragen aan zo'n beetje iedereen in het pelethon maar niemand wilde antwoord geven! Dus toen kwam ik er met nog 2,5 ronde te gaan er achter dat ik nog meer een paar rondjes moest. Ze gingen toen nog niet zo hard en dus ging ik maar meteen aan. In de bocht nog even door een van de koploopsters (die dus weer in het peloton zat) naar de buitenkant geduwd maar ik kwam wel op kop. En in de laatste honderd meter werd ik door nog maar 1 meisje voorbij gereden. Ik was dus 4e.
Zondag ook nog een langebaanwedstrijd gereden 500 en 1500 meter, nou die ging wel redelijk. Ik bleef wakker dus ik kon ook nog wel redelijk schaatsen en kwam over de finish. (in 46.81 op de 500 en 2.22.?? op de 1500 meter)
Een week naar school en vrijdagavond weer een wedstrijdgereden in Duitsland op een buitenbaan. Het was alleen wel lastig om daar het ijs te kunnen vinden. Maar onder een laag soort sneeuw kon je toch echt wel iets vinden wat op schuurpapier, eh ijs leek of moest zijn. Echt wondertijden kon je dus niet verwachten maar ik vond het nog niet echt tegenvallen.

Finale Belgacom Beringen

Meestal hebben sporters maar een doel voor ogen, maar in Beringen is bewezen dat een organisatie dat ook kan hebben. Eerst zou de GP Beringen plaats vinden in Winterslag (als de GP Roel Paulissen), maar de baas van de mijnterril wilde daar geen MTB-wedstrijd meer op zijn terril hebben. Zo zou de wedstrijd verplaatst worden naar de stad Genk. Ook deze wedstrijd werd verplaatst en wel naar Beringen.

Ik heb veel respect voor deze organisatie; in hoe kort dag zij alles voor elkaar hebben kunnen krijgen is ongelofelijk. Als je hoort dat mensen 2 weken vrij hebben genomen voor deze wedstrijd en uit eerbetoon naar Davy Coenen (een mountainbiker die begin dit jaar overleden is), nou dat vind ik knap. Hoe hard mensen de afgelopen 2 weken hebben gezwoegd bovenop de mijn, werd nog niet eens zo lang geleden (1989), op diezelfde plek, onder de grond gedaan. Maar dan jaren lang. Brrr... Bijna niet voor te stellen. Het maakt de omgeving in Beringen tot iets aparts, bijzonders, surrealistisch. Vervallen gebouwen en haarscherpe foto's van mijnwerkers (in scene gezet?)

Er was een mooie omloop gemaakt op de mijnterril. En met wat regen was het echt technisch geworden (gelukkig bij ons nog niet zo heel erg). Wat minder zwaar dan Winterslag, maar veel technischer, uitdagender en dus leuker.

Bij de start werd uitgelegd hoe de eerste ronde zou lopen. Maar mijn gevoel voor links en rechts is nooit zo heel goed... En de startronde + de hele ronde liepen beide anders dan ik had gedacht... 

De startronde was wat ik had benoemd tot de "echte" ronde en bij de hele ronde kwam er nog een stukje bij wat wij met inrijden de verkeerde kant op hadden gereden en toen bedacht hadden: dit is de kinderronde. Niet echt een moeilijk stukje maar wel een verassing.

Mijn start was goed. Ik ging dan wel als 5e de eerste klim in maar bovenop kon ik er al 2 voorbij. Elise was inmiddels al haar titel aan het veilig stellen en lag ruimschoots voorop. Goed ik zag dan wel niet de Belgische driekleur voor me, maar de Nederlandse zat niet zo ver voor me. Het gaatje tussen Lisa en mij werd steeds kleiner en toen ik voor de tweede keer boven op de terril kwam lag ik op kop en kon ik als eerste een technisch stuk in gaan. Helaas werd ik daarna weer ingehaald en kreeg Lisa weer een gaatje. Een herhaling van de vorige ronde: bovenop reed ik weer op kop. In het technische stukje door de bossen kreeg ik een gaatje. Dat gaatje hield ik tot de allerlaatste afdaling, toen bedacht ik me dat ik nog geen boom en geen grond gekust had... Tja bomen stonden er daar niet meer, maar een duik in de modder ging nog wel lukken. En ik maakte een mooie schruiver... 

Weg gat. Welkom sprint. 

Goed we moesten nu dus in de sprint de beslissing maken. In het rechte stuk naar de finish toe viel Lisa even een beetje stil. Ik dacht nu moet ik gaan, misschien iets te vroeg, maar ik ging. Helaas was de finish voor mij een paar meter te ver. En na een spannende tweestrijd werd ik dik tevreden derde.

Altijd lekker om het seizoen zo af te sluiten. Ik heb dit seizoen een enorme groei doorgemaakt, net als vorig jaar. En ben er dan ook zeer content (op z'n vlaams) mee.

Ik vond het super hoe ik werd aangemoedigd: Allemaal super bedankt! Het was echt grappig hoeveel mensen mijn naam wisten (goed het staat in het mini op mijn shirt maar dan moet je goed ogen hebben...) 

Goed het was bijna gelukt om tweede te worden, maar ik vind derde al helemaal te gek! Dat had ik aan het begin van dit seizoen niet verwacht, tenminste niet dat ik zo zou mee kunnen strijden om de tweede plek.

Ik ga volgende week weer mijn schaatsen zoeken (en de kou (wat is het lekker dat je buiten kunt MTB'en))! 

Op dit filmpje (http://www.sporza.be/cm/sporza/videozone/MG_sportnieuws/MG_wielrennen/1.873671) kun je zien waar ik precies gevallen ben. Leuk filmpje!

2x Houffalize, 2x Big Chouffe

Houffalize...
...bekend van de World-Cup (die dit jaar voor het laatst daar is gereden)
...bekend vanwege een technisch parcours (maar hoe krijgen ze het dan in het najaar voor elkaar om een nog technischer en zwaarder rondje van te maken en dat was niet alleen mijn mening)
... heeft smalle straatjes die ze 1x in het voorjaar vol bouwen met tenten van een groep mensen die zichzelf mountainbikers noemen. (In het najaar dus niet. Nu waren die tenten er niet, maar wie denkt dat deze zelfde straatjes helemaal leeg waren heeft ook ongelijk... Er waren genoeg caravans opgetrommeld om al die lege plekken op te vullen)
...en La Chouffe (tja dat was niet veranderd. Alle winnaars kregen weer gewoon de bekende fles Big Chouffe (limited edition))
... vul zelf nu maar wat in. Ik kan nog wel even doorgaan met wat er in het voorjaar allemaal wel was en nu niet. Maar de sfeer in het dorpje en rondom de wedstrijd was er nog en dat is toch wel het belangrijkste.


Na lang wachten in de kou (6 graden) mochten we eindelijk weg. En nog voor de top ging Elise Marchal al weg en heb ik (en de andere Meisjes) haar niet meer gezien. Want met 6 minuten achterstand (dat was mijn achterstand op het einde) dan moet je goede ogen hebben wil je haar nog zien...
Steffi en ik kwamen zo samen te rijden. Ik moest alleen weer onhandig doen en zo kreeg Steffi een gat op mij. Toch weer een overeenkomst met het voorjaar. Toen reed Steffi ook bij me weg. Verschil: toen kreeg ik het gat net niet meer helemaal dicht en nu haalde ik nog dezelfde ronde in. Bovenaan een zware klim had ik een gaatje met Steffi. De rest van de wedstrijd had ik niet meer onhandig gedaan en kon ik solo als tweede over de streep komen! En daarmee dus mijn tweede fles La Chouffe gewonnen!
Volgende week de laaaaaaaaaaaatste wedstrijd :'( van het seizoen... in Beringen. Volgens Kevin Panhuyzen is het een zwaar parcours met mooie afdalingen rechtdoor, maar wel met af en toe een bocht erin... Logica?

Remscheid

Alweer bijna een hele week geleden ben ik naar Remscheid gegaan (oeps een beetje laat met mijn verslag...).

Remscheid was de laatste wedstrijd van de NRW-cup en ook onze laatste wedstrijd in Duitsland van dit seizoen. En dus ook voor mijn broer de laatste mogelijk om echt bratwurst te eten.

Het parcours was een beetje opmerkelijk, laten we het zo zeggen. Ze hebben wel de moeite genomen om een hele mooie drempel te maken, een schitterde ramp/schans neer te leggen inclusief chicken run (die ze vlak voor de wedstrijd hadden verlegd en ik dus verkeerd had ingereden) en bochten die goed liggen te verknallen. Maar niet echt de moeite genomen om de leukste paadjes in het bos uit te zoeken. Het bos zag er zo mooi en veel belovend uit... Veel singletracks langs het parcours en veel hoogtemeters... De hoogtemeters zaten wel in het parcours maar de singletrack helaas niet echt.

De start was al om 9.15 uur en ik lust geen koffie en was dus ook niet helemaal goed wakker geworden. Na de start begon de afdaling. De eerste bocht ging ik als tweede door en onderaan lag ik op een klein gaatje op de nummer 1 en had ik nog een meisje in mijn wiel. Zij reed toen het gat dicht naar de nummer 1. Bovenaan moest ik ze alleen allebei laten gaan... (toch nog niet wakker!) Een van die meisjes kreeg alleen pech :( en daardoor haalde ik haar weer in. Ik kwam zo als 2e over de streep. En wat ook wel leuk mee genomen was dat ik ook nog de 3e plek had in het klassement ondanks dat ik niet zo veel wedstrijden gereden had. Kreeg nog een mooie SKS-multitool.
Achteraf gezien was het toch wel een heel zwaar rondje.

Langdorp

Na een hele week zeilles gegeven te hebben (best wel vermoeiend) leek het me leuk om zondag ook iets te doen... Nou stond er een wedstrijd in Langdorp voor afgelopen zondag op de kalender. En zo gingen wij daar s'ochtends vroeg naar toe.
's Ochtends het rondje verkend, het bleek een heel leuk rondje te zijn. Niet zo veel klimmen maar wel veel draaien en keren en ook wel omhoog en omlaag. Al met al best zwaar.
De eerste ronde had ik met Steffi gereden en het ging steeds lekkerder bij mij. Bovenaan een klimmetje wilde ik overnemen maar ik kreeg al snel een gaatje. Het gaatje werd steeds groter en ik begon steeds lekkerder te rijden. Na iets meer dan een uur gefiets te hebben kwam ik (nog net voor de eerste nieuwelinge jongen) over de streep als eerste bij de dames jeugd.

Muur van Geraardsbergen

Al een hele poos niets meer geschreven... Heb vakantie he! Zijn naar Italie geweest om daar naar de WorldCup te kijken in Val di Sole, heb het XCO parcours gefietst, de down-hill gelopen (en deed daar 2 uur over... ) en de 4-cross gemist. En de week daarvoor zat ik in Erfurt om te schaatsen in de zomer. En ik moet zeggen dat het lekker koel was.

Voordat ik allemaal naar het buitenland was geweest heb ik het NK nog gereden. Daar ben ik 5e geworden. Het was een zware wedstrijd. 


De eerste wedstrijd na al die vakantie's was Geraardsbergen. Wat in Nederland nooit had gekund kon hier wel... Het parcours ging door het centrum en door het park, op de muur van Geraardsbergen. Het was dus een klimparcours. Ik vond het een heel mooi parcours en ook heel veel sfeer hebben omdat je zo door dat parkje heen ging en door het centrum. 


De start was de muur op, precies op dezelfde manier als de Ronde van Vlaanderen dat eerder in het jaar doet. Ik mocht als eerste op stellen en was ook goed weg. En reed op 2e positie, toen Elise Marchal langs kwam zetten en ik er vol achter aan moest rijden wilde ik er nog bij komen. Al vrij snel zat ik erbij en kwamen wij samen als eerste boven aan en gingen ook als eerst het bos in. De eerste ronden ging goed. Daarna zette Elise aan bij een lange klim. In het begin kon ik nog mee komen, maar ik merkte al dat ik beter mijn eigen tempo kon gaan rijden. Die van Elise lag gewoon te hoog. (op dat moment maakte ik ook een stuurfoutje en moest ik van mijn fiets af en haar laten gaan...) Zo heb ik nog 2.5 ronden mijn eigen tempo gereden en kwam als 2e over de streep. Ik was zeer tevreden.

NK Zoetermeer

Ik hoop dat het verslag van het NK over een tijdje nog komt. Ik ga nu naar Erfurt toe om te schaatsen (dus niet om een verslag te maken...) en daarna naar Italië op vakantie ! Dus nog even geduld...

PRACHTig op het podium!

Deze zondag gingen we naar Pracht. Waar een PRACHTig rondje lag met PRACHTig weer. Helaas deden er niet zo heel veel dames mee: 2 dames en 3 nieuwelingen dames (met mij er bij). Maar ik was met de start al meteen sneller dan de andere dames. Zo sloeg ik in de eerste ronde al een vrij groot gat op de eerste dame. Daarna zag ik haar wel weer iets dichterbij komen en in het begin van een hele lange (PRACHTige) klim zat ze volgens mij in mijn wiel. Bovenaan niet meer... Zo kwam ze nog een paar keer wat dichterbij maar ik reed de hele wedstrijd op kop. En zo kwam ik ook als eerste over de finish. Weer een super wedstrijd gereden ook al deden er niet zo veel mee.

Sankt-Vith

Hoewel de naam erg Frans klinkt spreken ze in Sankt-Vith toch echt Duits. Dus de biertafels, kuchen en bratwursten waren er weer bij. 


Omdat Kjell en ik eigenlijk klaar moesten zijn met de toetsweek en dus zo'n beetje vakantie hebben leek ons het wel leuk om vrijdagavond al naar Sankt-Vith af te reizen. We hadden daar een jeugdherberg geboekt. Na vrijdagavond al het halve parcours te hebben gelopen met Lisanne en Dyonne Bouwmeester begon het toch wel heel erg te kriebelen om het te fietsen. Zaterdag het parcours dus verkent en Dyonne aangemoedigd die 3e was geworden.


Zondag was onze wedstrijd om half tien. Mijn start was heel goed en zat heel even in de "kopgroep" met Lisa, Laura en Julia. Laura scheurde alleen haar ketting (in mijn Vlaamse woordenboek is dat Vlaams voor: ketting breken, maar ja ik weet niet of mijn woordenboek heel up-to-date is dus misschien zeggen de Vlamingen dat niet zo.). Ik zat achter Laura en kwam zo ook op een gaatje te zitten. Lisa en Julia liepen op mij uit en Elise Marchal en Steffi Derveaux kwamen dichterbij mij. En toen ik er een ronde op had zitten kwam Elise mij voorbij. Ik heb nog een klein stukje met haar mee kunnen rijden maar moest haar op een gegeven moment laten gaan. Ook Steffi kwam mij voorbij en samen zijn we verder gereden. In de laatste ronden kon ik Steffi voorbij in de laatste echte klim. Ik sloeg toen een gaatje wat ik tot de finish heb kunnen houden. Zo kwam ik op het schone parcours als 4 over de meet. 

Zondag was het weer met een autootje volgeladen naar Averbode. Of het een mooi parcours was? Tja, is het nu een veldrijparcours waar mountainbikers op (moeten) fietsen of een mountainbikeparcours gemaakt voor veldrijders? In ieder geval was het een snel en hobbelig rondje.

Jammer genoeg was het niet zulk lekker weer als vorig jaar, waardoor ook het sfeertje veel minder was.
De start was vrij lang (ofwel heeeeeeel lang). Bovendien had ik niet echt de snelste manier van opstappen. (ik schoot uit mijn klik). Daardoor had ik en een paar anderen al gelijk een achterstand op de kopgroep. Daarna reed ik het gat naar Natasja en Steffi wel dicht maar de eerste drie waren al weg. Op een gegeven moment reed ik op kop van het groepje en had ik een gat... In de voorlaatste ronde had ik dat gat nog wat kunnen vergroten, waardoor ik over de finish nog net genoeg over had om als 4e over de streep te komen. (Het gat was op het einde nog maar 7 seconden, niet echt heel veel dus).

Thuiswedstrijd

Dit weekend stond Groesbeek op het programma, mijn thuiswedstrijd. De laatste week voor de wedstrijd was ik dan ook veel op het parcours te vinden. En nadat de drop wat verlaagt was (niet speciaal voor mij) kon ik alles goed fietsen.

Omdat ik heel veel wedstrijden in Nederland niet heb gereden moest ik best wel ver achteraan staan. Lisanne was alleen zo lief om heel breed op de eerste rij te gaan staan en zo kon ik daarnaast. Ik had dan ook een hele goede start, lag bij de eerste bocht al 3e. Na de eerste halve ronde kwam ik met Lisa te rijden. En zo reden we samen op de tweede plek. In de laatste ronde zat Lisa voor me bij een stijl klimmetje. Ik reed daar iets te kort achter en kwam toen het klimmetje niet op. Daardoor had Lisa een gat en de halve ronde daarna kwam ik niet meer echt dichterbij. In de laatste klim op het wortelenpad kwam ik nog best wel dichtbij maar het gat bleef een gat en dus wist ik dat het niet meer ging lukken om Lisa in te halen... Super tevreden kwam ik over de finish. Als 3e bij de elite dames over de finish komen is toch wel heel leuk. (ook al waren er een heleboel goede dames niet, over een paar jaar weet niemand dat meer...)

Verviers

Zondag stond Verviers op het programma. Na 's ochtends in de stralende zon ingereden te hebben, vond ik het opnieuw een schitterend rondje. Heel zwaar, veel klimmen en leuke afdalingen. Het rondje leek wel iets minder technisch als vorig jaar, maar dat kwam misschien ook wel door het weer. 

Na ff zoeken hadden we de startklim gevonden en dit was een echte klim. Wij moesten met de nieuwelingen mee starten en ik was best goed weg. Binnen de kortste keren lag ik op kop en had ik al een aantal nieuwelingen ingehaald. Alleen moest ik toen nog 3 ronden... Ik werd daarna dus weer even snel ingehaald door Julia en Lisa. Ik heb de hele wedstrijd op de derde plaats gereden maar zag wel af en toe mensen heel dichtbij komen... In de tweede ronde kwam Annemarie heel dichtbij. Ze had me bijna, maar toen maakte ze een stuurfoutje... De tweede ronde liep niet lekker, maar gelukkig kon ik de laatste ronde wel weer lekker rijden. Zo heb ik mijn derde plek vast kunnen houden en mocht ik na de finish weer door naar het podium.

Van alles gezien: wortels, modder, blub en podium!

Ik (en Kjell) moesten kiezen (want helaas ging het niet lukken om ze alle 3 te rijden...):
Of we gingen naar Eupen of we gingen naar Holten of we gingen naar Hagen.
Het eerste plan was om naar Eupen te gaan, maar na nader onderzoek te doen naar het rondje leek ons dat toch niet zo'n goed plan meer. Hagen wisten we hoe het rondje (ongeveer) liep en Holten ook. Het punt is dat ik ze allebei wel leuk vind. Toch maar voor Hagen gekozen, net iets leuker rondje (best technisch met veel klimmen en afdalingen met wortels en door de regen vannacht ook flink modderig) .


Het weer viel ook nog best wel mee. We waren nog bijna toch naar Holten gegaan omdat het weer daar beter zou zijn... Maar alleen tijdens onze wedstrijd regende het en dan merk ik het nooit zo.
Mijn start was wel redelijk. Het was een startklim en daar reed een ander meisje idioot hard (daarna niet meer...), ik kon haar niet bijhouden. Bovenaan zat ik al snel in haar wiel en haalde ik haar even later in. Ik had al een aardig gaatje op mijn achtervolgers totdat ik naar beneden moest. Daar liep een jongen en die wist niet hoe hij met die gladheid aan de kant moest. Toen moest ik ook van mijn fiets... en kwamen mijn achtervolgers weer terug.
Daarna deed ik nog een paar dingen niet op zijn handigst waardoor ik weer door de bekende Russin werd ingehaald. Ik heb haar de hele wedstrijd nog maar als stipje gezien... Maar toch weer als 2e over de finish!

Trommeln, Kuchen und Bratwurst

Vandaag stond Betzdorf op het programma. Dat is een van de gezelligste Duitse wedstrijden, met ook wel een mooi parcours. Bovenaan de zwaarste klim stonden een paar jongens heel hard te trommelen. Bij de start/finish hadden ze een heleboel Kuchen uitgestald en natuurlijk Bratwurst met bier (vond ik minder interesant) Maar om nou al voor je wedstrijd aan de taart te zitten...


De eerste ronde waren de plekken eigenlijk al verdeeld.De nummer 1, een Russin, ging er snel vandoor. Ik lag toen nog wel 3e (met de vrouwen erbij, 2e in de U17 klasse waar ik in reed) maar ik en de vrouw voor mij wisselde de hele tijd van plek. Ik klom namelijk harder en zij daalde weer harder. Gelukkig lag er voor de finish de klim die ik het hardst reed dus kwam ik met een voorsprong als 2e over de finish. Ik had heel lekker gereden!


Na de finish stonden de Kuchen te wachten om gegeten te worden. Er waren nog een paar jongens van de club naar Duitsland gegaan en omdat Kjell en ik als laatste moesten rijden, hadden zij al alle Kuchen geproefd. Volgens deze taartspecialisten moesten wij degene met bosbessen nemen. Zelf waren ze al een beetje misselijk geworden.....

Apeldoorn

Ik heb al bijna de volgende wedstrijd gereden (dat wordt Betzdorf) en het verslag van Apeldoorn is er nog niet...

We hadden zaterdag het rondje al verkend zodat we zondag, voor onze begrippen, konden uitslapen. Er zaten hele leuke stukjes parcours bij en ook wel een paar lange rechte paden. Dat was weer een beetje jammer maar het is een leuk rondje.
Het opstellen van de start ging chaotisch! Ik had een keer een hele goede start! Ik zat gelijk bij de eerste 5 en dat is ook de hele tijd zo gebleven. Bij de Kleiberg (een technisch stukje in het parcours) kon ik een meisje voorbij en had ik een klein gaatje op haar. Helaas werd dat in het stuk voor de finish weer minder... Om het die ronde weer te herhalen. Ik had weer een gaatje op haar en over de finish was er niks meer van over... Maar de laatste ronde kreeg ik een groter gat op haar in de technische stukken en werd het gat ook niet meer kleiner, volgens mij nog wel iets groter. Het gat naar de nummer 3 werd wel iets kleiner maar het was over de finish toch nog een 100/150 m. En zo kwam ik deze keer alleen over de finish als 4e. Ik vond dat ik echt super had gereden en was dik tevreden!

Apeldoorn

Even een heel kort berichtje: Ik ben 4e geworden in Apeldoorn!!! Was echt super tevreden! Zal heerlijk slapen vannacht en dan komt er morgen een langer verslag op.

Glibberend het podium op!

Vandaag konden we een wedstrijdje rijden in Gooik. Ik had wel zin in een wedstrijd... Zo gingen wij vandaag naar Gooik. Het zou mijn eerste wedstrijd worden van de Belgacomcup, het was dus ook niet zomaar een pannenkoekenwedstrijd.

De weermannen hadden mooi weer voorspeld. Leuk dat ze een voorspelling hadden gedaan, maar veel heb ik er niet van terug gezien. Niet dat ik het heel erg vond, want door de regen was het heel glibberig geworden... Waardoor het een leuk parcours werd, veel klimmetjes en ook wel leuke afdalingen. Sommige stukken waren daardoor, voor mij, ook niet meer te fietsen, maar ja.

Mijn start was niet echt wonderschoon (mijn fiets toen nog wel :P). Maar al vrij snel zat ik rond de 5e plek te rijden en op een of andere manier haalde ik steeds meer mensen in. Ik reed gewoon heel lekker. Na een ronde reed ik op de tweede plek. Het is me toen nog heel even gelukt om naar de uiteindelijke winnares Lisa Schrooder toe te rijden. Heel even, want na twee tellen in haar wiel te rijden moest ik haar laten gaan in de afdaling en heb ik haar alleen nog maar een heel eind voor me gezien... Het veld lag toen al aardig uit elkaar en zo werd ik dus 2e en 1e nieuwelinge (daar maakte ze bij het prijzengeld nog onderscheid tussen).

Heel erg bedankt voor alle aanmoedigingen en ook was de wedstrijd super goed georganiseerd.

Oelde, (het wat langere verslag...)

Voor vandaag stond Oelde op het programma. Het was een brede-paden-rondje...   Veel inhaal mogelijkheden, laten we het daarop houden. Wel zat er een originele Duitse technische passage in. Je moet dan over een paar pallets heen rijden. Om zo de techniek beter te maken. Best leuk bedacht maar als je maar een klein foutje maakt en moet je meteen een strafronden lopen en dat vindt ik een beetje overdreven.

Mijn start was niet echt geweldig, maar al vrij snel zat ik goed. Ik zat achter een Rus (er deed 1 Duitse aan mee, 3 Russinnen en 3 Nederlanders) waar je niet zomaar voor bij kwam. Ze kon niet sturen en dus kon je haar in de bocht bijna voorbij... Net niet want zodra ze in de gaten had dat je er voor bij wilde zetten ze je klem. Bij een bochtje had ik wel succes, ze reed tegen een paaltje op... Dat is niet zo snel en dus kon ik de leiding overnemen. Daarna deed ik een paar dingen niet zo handig. Ik moest een voetje op de grond doen bij de technische passage en bij die gladde afdaling liep het ook niet helemaal lekker. Het komt er op neer dat ik toen door de Russin en door Annemarie werd ingehaald. Met de Russin aan de leiding en Annemarie daar achter(later haalde Annemarie de Russin in.) begon ik aan mijn achtervolging. Maar zonder resultaat: Ik bleef gewoon 3e. Toch weer een podiumplaats!

3e plaats Oelde

Vandaag naar Oelde geweest. Ben daar 3e geworden! Net als mijn broertje Kjell (hadden we niet afgesproken...) Annemarie Worst had gewonnen en Lisanne Bouwmeester was 6e. Een uitgebreid verslag volgt nog, hopelijk morgen.

Houffalize

woensdag 10.30 uur: vertrek naar Houffalize, (waar op 1 en 2 mei de World cup gereden wordt. Ik mocht daar niet aan mee doen maar wel bij de dames open klasse.) Best vroeg om woensdag al te vertrekken om zaterdag om half 5 (s'avonds, gelukkig niet s'morgens) een wedstrijd te rijden. Je rijdt er niet 3 dagen op hoor! Maar dat was omdat het parcours vrij technisch is en je dat wel rustig wilt kunnen verkennen. 

We zaten in een heel schattig huisje (met leuke buurman, het was alleen niet wederzijds ): Wij hadden namelijk de auto verkeerd geparkeerd en toen heeft zijn auto een hele nacht niet onder de carport kunnen staan... En daar was hij niet blij mee.). 

We konden nog niet meteen het huisje in en ja toen zijn we maar het parcours gaan rijden. Blij dat ik toen al de meeste afdaling heb gereden. Donderdag kwamen er namelijk bordjes te staan met: Danger + 3 dikke rode pijlen. En toen zagen die zelfde afdalingen er op eens een stuk enger uit... Op een stukje na dan, dat zag er zonder dat bordje al moeilijk genoeg uit. Het was een leisteen met een paar sporen erin en onderaan een moeilijk bochtje. En iedere keer wilde ik hem rijden en dan besloot ik bovenaan toch om het weer niet te rijden. Vrijdagochtend had Anne Terpstra aangeboden om Lisanne, Annemarie en mij te helpen om de leisteen toch fietsend af te komen. Na minstens 6 keer de kussens te voelen (ik miste dan het bochtje en reed rechtdoor tegen de kussens aan) en het engelengeduld van Anne op de proef te stellen was het me eindelijk gelukt om de leisteen af te komen! Ik kon het hele parcours nu fietsen (inclusief startronde)

Om half 5 was onze start (iets later maar dat maakt niet zo heel veel uit, neem ik aan). Helaas konden we niet het hele rondje rijden omdat de 4X tegelijkertijd begon. De leisteen konden we niet rijden, 2 klimmen, en nog een andere leuke afdaling zaten niet in het parcours. Maar wat overbleef was ook nog een mooi rondje. 

Mijn start ging heel goed. Het was een lange startklim waar ik als eerste bovenkwam. Dat wilde ik ook want dan kon ik als eerste het gat over de weg in duiken, wat voor mijn gevoel minder eng was. 

Daarna heb ik nog een rondje op kop van de kopgroep gereden. Maar de andere 3, Julia, Steffi en Annemarie waren al snel iets te rap voor mij... En ik kwam op een groot gat te liggen. Maar toen ik een knopje had gevonden om, om te zetten ging het weer een stuk beter. Ik reed naar Annemarie (die 3e lag) toe en in de een na laatste ronde haalde ik haar in. Daarna kon ik Steffi weer zien en hoewel ik nog heel dichtbij kwam, ging ik haar niet meer voorbij. Ik had nog 4 seconde achterstand bij de finish... Ik was dik tevreden met mijn derde plek, later hadden we ook nog de rondetijden gevonden en ik had de snelste laatste ronde van alle dames open licenties gereden! 

Ben weer een grote beker, bos bloemen en een big chouffe (ardenne blond bier) rijker. Al drink ik niet de la chouffe (limited edition) komt wel op mijn kamer te staan, al is het maar om gewicht te heffen want 1,5 l bier is best zwaar... 

Apske gewonnen in Mons

Kjell en ik hadden het plan opgevat om naar Mons te gaan... En toen we onze ouders ervan wisten te overtuigen dat Mons veel mooier (en leerzamer) zou zijn dan Havelte mochten we inschrijven! 

Om kwart voor acht kwamen we aan in Mons. Jeroen van Eck was amper wakker in de camper maar z'n pa at nog gauw een paar broodjes op en die liet ons het rondje zien. Het was een heel leuk rondje met veel klimmen en dalen. de eerste helft van het rondje was wat meer klimmen dus ik denk dat de tweede helft wat meer dalen moet zijn (maar dat merkte je niet zo...).

De start was een lang recht pad, van te voren niet echt mijn start maar wonder boven wonder lag ik aan het eind op kop... een nieuwe ervaring want meestal is mijn start niet zo heel flitsend.
Na de start werd ik dan wel weer even ingehaald door Steffi. Maar een klimmetje later haalde ik haar weer in en heb ik de hele wedstrijd op kop gelegen. Gelukkig tot voorbij de finish... Ik had gewonnen!!! Na lang wachten op de prijsuitreiking (duurde een beetje lang want de start van de junioren was wat later dan gepland) kreeg ik een heel grappig beeldje, op zijn belgs: "een apske", wij zeggen gewoon een aapje. Wij snapte de link met het aapje en Mons niet helemaal maar na thuis ff te googlen kwamen we op deze link het geluksaapje van Mons tegen! (zeker leuk om te lezen!)

Laatste ronde toch???

Het rondje was een leuk rondje met veel kleine klimmetjes en afdalingen. Wel een heel lang rondje en ik heb al nooit zo'n goed richtingsgevoel (een echte vrouw!), dat was nu helemaal niks. (ben ooit op een clubwedstrijdje een paar keer verkeerd gereden, maar wel zo dat mijn rondje 3x zo lang was als dat van de rest)

Mijn start was niet echt bijzonder maar ik kon daarna wel redelijk naar voren rijden. Na de startronde kwam ik samen met Annemarie te rijden en dat reed wel lekker. Na een ronde met z'n tweetjes gereden te hebben kwam er nog eentje bij die ons achterop. Zij reed nog een poosje met ons mee toen ze in de laatste ronde van ons weg reed... Ik zat toen al de hele tijd op mijn klokje te kijken en had zo langzamerhand toch wel uitgerekend dat ik het niet zou halen om voor 1 uur over de finish te komen. (ik zat daar ook wel op te hopen, want ik was al aardig kapot). Dus voor het laatste halve ronden er nog alles proberen uit te persen. En dat was ook gelukt alleen moest ik toen nog een ronde. Met niks in mijn benen nog niet eens pap!
Maar op een wonderlijke manier kreeg ik toch weer energie en haalde ik zelfs nog iemand in. En ook werd ik door niemand in gehaald. (Ik reed inmiddels al niet meer samen met Annemarie, omdat ze gevallen was :( ).

Ik kan wel zeggen dat ik tevreden ben! Uiteindelijk ben ik 13e geworden.

Ochtendung

Ook deze zondag was het weer ouderwets vroeg je bed uit en op naar Ochtendung. Onderweg zag je best wel wat mooie heuveltjes en we verwachten dan ook veel van het parcours. Om eerlijk te zijn viel dat best wel tegen. Er was een heuvel dat wel, en dus ook een best mooie klim (wel een beetje saaie...) de afdaling daarna stelde helemaal niks voor, het was nog net een redelijk smal pad. En daarna ging je door het grasveld weer terug naar de atletiekbaan waar de start en de finish was. Veel bos zat er niet in, je kwam alleen af en toe een boom tegen... De finish hadden ze heel smal gemaakt omdat de mannen van de jury niet zo goed konden tellen en zo zouden ze allemaal een voor een langs komen.

De start ging wel lekker, en de rest eigenlijk ook wel. Ik fietste lekker omhoog en haalde steeds meer jongens in. Omdat we tussen de jongens door startte wist ik niet precies hoeveelste meisje ik was, maar ik had wel het vermoedde dat ik op kop lag. Dat bleek ook zo te zijn en nog best een eind ook wel. Na vijf ronde en 3 kwatier gereden te hebben (het was maar een korte wedstrijd, maar dat wisten we van te voren al) kwam ik dan ook als eerste over de finish.
Toch niet voor niks naar Duitsland gereden...

1 bike is geen bike, 2 bike is een half bike, 3 bike is een paasbike...

Tja, ik kan er om heen draaien maar het ging gewoon niet zo lekker. Mijn start was niet zo goed maar daarna reed ik wel een sterk eerste halve ronde waardoor ik vrij voorin zat. Maar ja even niet op letten en je ligt… Stiekem wilde ik gewoon wat bruiner worden en gaat dit nu eenmaal sneller dan onder de zonnebank… Helaas was het niet bruine maar zwarte modder. Daarna liet ik mijn kop een beetje hangen en dan gaat het niet beter… In de laatste ronde herpakte ik mezelf wel weer en haalde nog een meisje in. Helaas voor mij lag toen de finish iets te ver weg en werd ik nog ingehaald door haar en nog een ander. Ik werd uit eindelijk 11e en was een keer niet tevreden.

voor de mensen die het rondje kennen: de drop reed ik niet... (en geloof mij daar had ik hele goede smoesjes voor...)

BERGrace wageningen

Spannende dag vandaag, ik kreeg namelijk mijn nieuwe kleren van Oxyin!!! En nog iets: ik mocht ze ook meteen aan! Nog helemaal schoon en nieuw en boven alles het is ook nog mooie kleding die lekker zit (ook niet te vergeten).
Eerst even het rondje verkennen, op internet stond dat het een mooi rondje was met veel klimmen en afdalingen. Het ging inderdaad op en af... Maar de top van de Wageningse berg vond ik niet echt hoog... Dat het een zwaar rondje zou zijn kwam ik later nog wel achter...

De start was lang en chaotisch, met de mannen mee starten, er tussen, er achter, niemand wist het meer en zo hadden we maar besloten om in ieder geval met z'n allen 3 minuten te wachten na de fun heren. Uiteindelijk was dat nog maar 1 minuut, maar toch was het beter dan dat je tegelijk zou starten. Ik had het in het begin zwaar. Gelukkig reed Annemarie Worst voor me en kon ik daar nog in het wiel blijven hangen. Zo een tijdje samen gereden. En ik denk dat we elkaar verder hebben geholpen. Zo kwamen we op een gegeven moment bij Manon, die eerst een stukje voor ons reed. Daar nog een poosje mee samen gereden, toen we ook Kiara voor ons zagen. Kiara had wat pech gehad en kwam ons nu voorbij. Ik ga dus bij haar in het wiel zitten en rijd zo weg van Manon en Annemarie. Kiona het kopwerk, ik erachter.... als ik haar voorbij wilde ging ze harder rijden dus ja dan neem ik niet over!(ik wilde eigenlijk ook alleen maar overnemen om ook wat te doen, want ze reed best hard).  Maar helaas kwam ik toch nog alleen te rijden want Kiona had er niet meer zo'n zin in na diverse tegenslagen en was gestopt. De laatste ronde ging eigenlijk het lekkerste met wat aanwijzingen van Han ten Hove die achter me reed. Hij heeft me na de finish ook nog wat tips gegeven, die ik de volgende keer beter kan doen. En weer finishte ik achter Romy, ik maak er zo'n beetje een sport van om achter haar te finishen... (ook al had ik haar nu de hele wedstrijd niet gezien en zat er best een tijdsverschil in). Ik finishde als 15e en 6e van de dames onder de 20. Eigenlijk was ik best tevreden!

Modder, glibberen, rare start en toch weer met prijzengeld naar huis.

Het was vandaag weer ouderwets vroeg opstaan... Al om half 5 moesten we ons bed uit en om 5 uur reden we weg. Achteraf bleek dat je met een beetje laagvliegen ook best wat later op kon staan... (de familie de Bruijn had dat gedaan en was maar een half uurtje later daar...)

Het rondje even verkend, waar je er al achter kwam dat sommige stukken lastig en niet te fietsen waren. Na de rare start die onder een gebouwtje was op de klinkers (voordeel was wel dat je daar droog stond en met de regen die viel was dat nog wel lekker) merkte je dat nog meer. De eerste en de beste modderklim kwam niemand op en haalde ik er al een paar in. Zo kwam ik achter Steffi en Romy te rijden. Romy had al vrij snel een gat met ons. En wanneer wij bij een lastige gladde afdaling kwamen, koos ik ervoor om daar te lopen en Steffi koos ervoor om niet helemaal de handigste weg te nemen. Ze fietste hem wel af maar viel halverwege. Daardoor kreeg ik een gat met Steffi. Dat gat is er twee ronden gebleven en toen kwam ze steeds dichterbij... Zo dichtbij dat ze me inhaalde en ik haar niet meer kon volgen. Mijn wielen rolden niet meer door de modder en ik zelf was helemaal leeg. Met een kleine achterstand op Steffi ging ik een klim in waar ik een funmannetje tegen kwam die wel lekker doorreed. Ik ben daarachter blijven zitten en hij heeft het gat naar Steffi dicht gereden. Daarna kreeg ik weer een voorsprong en die hield ik tot de finish. Het kwam uit mijn tenen maar ik was wel tweede! Toch niet voor niks naar Thieusies gereden. En het parcours was ook nog een stuk mooier dan Honselersdijk.

Honselersdijk of Thieusies

Honselersdijk of Thieusies, oftewel Nederland of Belgie. Op mijn kalender had ik het nog even open gelaten naar welke wedstrijd ik zondag zou gaan. Maar na het Nederlandse parcours in Berlicum heb ik (en mijn broertje, want die heeft toch nog wel iets in te brengen.) om naar Thieusies te gaan. Ik weet niet wat dat voor een parcours is maar Honselersdijk is ook niet veel. Dus de kans dat het beter is, is wel groot... Het nadeel is wel dat Thieusies niet echt naast de deur ligt en we dus heel vroeg weg moeten rijden... Het doel is om 5 uur weg te rijden. Je hoort nog wel of dat ook gaat lukken (mij kennende wordt dat een best lastige klus...)

Eerste Wedstrijd van het seizoen

Deze zondag begon het MTB-seizoen weer en wel in Berlicum. Eerst even het rondje verkennen, iets wat in Berlicum niet zo moeilijk moet zijn... Het rondje bestaat namelijk alleen uit:
een bocht naar rechts die wel loopt, een bocht naar rechts die niet loopt, een bocht naar links met een wortel erin, een recht stuk tegen de wind in, een recht stuk met de wind mee, een recht stuk langs de snelweg enz. Echt moeilijk is het dus niet, het is vooral een echt typisch Nederlands rondje. Maar bij het inrijden heb ik gemerkt dat het wel moeilijk kan zijn. We reden met een hele groep in (ook met Levhi). Levhi had een beetje verroeste oude fiets die het op een gegeven moment dus ook begaf. Althans de ketting, Levhi's reactie daarop was om aan mijn shirt te gaan trekken waarop ik schrok en we over de kop gingen. Gelukkig niet zo heel hard maar het had niet gehoeven.

Mijn start was net zo goed als de start van het seizoen. Ik had een hele goede start, ook omdat ik een goede startplek had. Al vrij snel kwam ik te rijden met Romy de Bruijn en Manon van Hees. We hebben zo de hele wedstrijd gereden. Onderweg nog even geen vrienden gemaakt met een nieuweling. Hij lag als laatste (tenminste hij was de eerste die we inhaalde, dus ik ga er dan maar vanuit dat hij laatste was) en wij wilden hem inhalen. Manon, die reed op kop, had al een paar keer geroepen en nog ging hij niet echt aan de kant. Toen hij eindelijk aan de kant ging liet hij er alleen Manon en Romy er voorbij en mij niet! Dus ik schreeuwen, maar hij ging niet aan de kant. Toen nog wat harder schreeuwen en wat minder vriendelijke woorden gebruiken (viel nog best mee hoor! Ik riep iets van: En nu aan de kant!). En eindelijk ging hij aan de kant, al had ik wel het idee dat hij of heel zwaar adem haalde of aan het huilen was... Sorry, hoor dat was echt niet mijn bedoeling.
Bij de finish had ik wat op onthoud bij een bochtje met wortel waar een nieuweling geparkeerd stond. Manon en Romy gingen daar net wat makkelijker langs en haalde zo ook nog Annefleur in. Mij lukte dat niet meer en dus finishte ik als 22e, een prima begin van het seizoen dus.

het NK marathon schaatsen

Een marathon over 14 rondjes... Kun je haast geen marathon noemen... Maar toch was het dat wel...
(nou hou ik op met de ...)
Het zou dus in Hoorn zijn en niet in Den-Haag (zie mijn vorige bericht). Wij waren er lekker op tijd en om 13.40 zou de start zijn. Dat werd 4 minuten vroeger (er hing daar een hele grote klok vandaar dat ik dat weet, meestal let ik er namelijk nooit op). De eerste paar ronden was meer je plek verdedigen. En kan ik wel zeggen dat je vaak niet hoefden te schaatsen omdat je geduwd werd. wel was het aantal scheldwoorden, in vergelijking met vorig jaar, een stuk minder! Ik had van te voren al bedacht dat ik het in de sprint toch niet zou kunnen. Daar rijden die andere meiden waarschijnlijk te hard voor. Ik moest dus van te voren zo'n groot gat zien te slaan dat ze er niet meer bij zouden komen. Ronde 7,6,5,4 en 3 (je moet er dan nog zo veel dus eigenlijk zijn het ronde 7,8,9,10 en 11) moesten mijn rondes worden. Toen het ronde bord op 8 stond had ik een treintje gevonden die me lekker naar voren in het peleton reed. Toen het na een ronde stil viel en ik toch al voor in het peleton zat ben ik er van door gegaan. Ik had een kleine honderd meter voorsprong en heb dat 3 rondes zo gehouden. Was heel leuk want het leek net als of je daardoor harder aangemoedigd werd. Uiteindelijk heeft ook dat niet echt geholpen want na 3 rondjes kwam het peleton toch wel heel dichtbij...En werd ik ingehaald door de kop van het peleton. We moesten toen nog 4 rondes rijden. Ik had een plek gevonden redelijk voor in (rond de 10e plek). En vooral de laatste bocht was een slachtveld. De een na de andere viel. En ik bleef staan en haalde als 13e de finish. Dat is toch de helft van mijn 28e plek bij het NK vorig jaar... Dus er is nog hoop (hoop ik dan). Maar ik kan wel zeggen dat ik best trots op mezelf was.

O ja nog bedankt voor iedereen die me succes heeft gewenst of me heeft aangemoedigd.

Zin in NK!

Morgen NK marathon. Het voordeel van marathon rijden is dat je niet hoeft te wisselen van baan... Je moet alleen wel op letten naar welke baan je gaat. Het zou namelijk in Den Haag zijn, maar daar is ammoniak vrij gekomen. Nu is het in Hoorn. Gelukkig gaat het wel door. Ik heb er namelijk heel veel zin in! :P

Toertocht gereden

Gisteren nog een toertocht gereden was wel echt de aller laatste dag dat het nog kon. Als ik nu naar buiten kijk regend het namelijk... Wel mzzl want gisteren was het echt nog heel mooi weer! We hebben de Giethoornse dorpentocht gereden en hoewel het ijs op sommige plaatsen heel slecht was, was het wel heel leuk. Heb echt genoten!!! Er waren ook nog wel plekken (op een klein meertje ) waar het ijs nog goed was. En zeker in het begin ging het nog wel, later werd het ook drukker. Heb wel weer geleerd dat er best veel kneuzen schaatsen...

Weer nieuw PR 3 km

Gisteren nog een 3 kilometer gereden. Aangezien mijn PR op de 1500 meter 2.19 is en er een rekensom bestaat om een ruwe schatting te maken wat een goede 3 km tijd is. Dat is 2x 2.19 (1500 m. tijd)+10 s= 4.48 . Ik was dus vertrokken om onder de 4.50 te gaan rijden.
Ik moest met een geel bandje starten. In het kwartet voor ons zat een man die niet zo heel hard reed een een jongen van onze club, Martijn, die wel hard kan rijden. Wij startten daardoor vrij laat achter het eerste paar aan. De eerste paar rondes had ik echt iets aan mijn tegenstander. Daarna had ik een kleine voorsprong toen ik mijn moeder hoorde roepen: "Britt: 33.0 (rondetijd), Martijn: 32.7" Hij zat vlak achter me! Ik dacht toen wel ff: Britt, je mag alles doen maar je laat je niet door die gozer in halen. En dat is dan ook niet gebeurt. Net als dat ik niet onder de 4.50 heb gereden. Ik reed 4.54, weer een dik PR dus en ik denk dat ik er best tevreden mee mag zijn. Aangezien het heel zwaar ijs was.

Daarna lekker gekeken hoe de dames dezefde afstand schaatsen op de OS... (het betere werk :P)

Kalender MTB bekend

Het heeft een poosje geduurt en ik ben er nog niet helemaal uit, maar het grootste gedeelte weet ik wel al. Wel blijft het jammer dat er geen benelux cup meer is en geen topcometie. Ook is het lastig om te kiezen want de selectie voor het NK is ook nog niet bekend.

De kalender (Voorlopig, staat bij mountainbiken.)

Groot nieuws

Ik ben gevraagd om in het nieuwe Oxyin team te komen rijden. Een hele eer natuurlijk en ook wel heel leuk. Ik ben nu officieel lid van Oxyin athletes wat in houdt dat ik nog wel gewoon op mijn oude bike mag blijven rijden maar dat ik ook hele mooie kleding krijg! Hans Lemmens en cube blijven dan ook mijn fiets verzorgen. Ik heb dan ook heel veel zin om in maart mijn eerste wedstrijd voor Oxyin te gaan rijden.



Ook heeft Oxyin racing teams een hele mooie site, waar ik ook mijn eigen pagina heb. Klik hier om naar hun site te gaan.

Trainingskamp Colalbo Italie met kerst.

Vrijdag
Met een gehuurd busje inclusief bevroren ramen en koude voeten kwamen we na 12 uur aan in Collalbo. Het was serieus een wonder dat het Polenbussie (de bijnaam die het gehuurde busje in de loop van de week kreeg. Het bussie had maar een paar pk had, hij kwam geen berg op en zo’n beetje met kauwgom aan elkaar zat) Italie had gehaald. Zelfs de Brennerpas kwamen we op met 40 km/h tussen de vrachtwagens. Snel ging het dus niet maar we waren er!!! Wie waren er? Sam, Jelle, Jamie, Jasper, Roel, Kjell, Erik, Petra en ik, Britt, meer paste er niet in het busje. En wij waren er een dag eerder dan de rest, wel een probleem want een paar waren vergeten die dag naar school te gaan…


Zaterdag
15 graden onder nul met een mooie zon, wat is er lekkerder dan om met zo’n mooi weer te schaatsen? De meeste mensen waren nog niet aangekomen, maar om ze ff jaloers te maken, het was HET mooiste weer om te schaatsen. (het was eigenlijk net iets te koud, maar als ik dat erbij zet wordt de rest niet jaloers) S’avonds na de pasta kwamen langzaam de meeste mensen binnen druppelen. Eerst kwam de familie Blaas (MET erwtensoep) aan en later ook de familie Kamphuis met Laura. Maar na 10 uur waren de meeste auto’s nog niet aangekomen, ook de trein van de familie Gnodde  had vertraging. Bij Kufstein was de trein ook nog kapot en was het sneller om te gaan klunen naast het spoor… Om een uur of 12 waren de meeste aangekomen, van een minder prettige reis, veel files, sneeuw, kou en lange wachtrijen voor het tanken, maar ook zij waren er!!!

Zondag
Vandaag konden we nog lekker uitslapen. Hoe laat we presies wakker moesten worden weet ik niet meer. Wel weet ik dat, ik de rest van de week een stuk vroeger moesten opstaan. En dat me deze tijd een stuk beter aanstond dan om 7 uur mijn bed uit. Ik was ook noooooooit iets kwijt dus als ik er niet om 7 uur uit ging kwam ik te laat…
We gingen met een oude houten trein en een gondel naar Bolzano, daar scheen een leuke kerstmarkt te zijn. De trein was eigenlijk een houten geval dat je beter kon omschrijven als een tram/pendelbusje of een lijnbus, maar het had wel iets leuks, vond ik. Milou vond de treinen in Nederland een stuk mooier. De reis ernaartoe en weer naar huis was eigenlijk mooier dan de hele markt, maar lol hadden we wel, ik tenminste.
S’avonds nog even schaatsen in het donker met heel mooi kraak ijs, waarmee je echt de druk voelde. Nog steeds was het 10 graden onder nul of nog kouder. Als je dan maar 1 handtas, 1 rugzak en 1 minischaatstasje mee hebt, paste er niet genoeg warme kleren in de tassen om het deze avond niet koud te hebben. Maar niemand had ook gezegt dat je maar 1 handtas, 1 rugzak en 1 minischaats tas mee mocht nemen dus eigen schuld is dikke bult.

Maandag
Tja wat hadden we vandaag gedaan? Het was eigenlijk te snel voorbij gegaan om het nog precies te herinneren. Als ik het goed heb, hebben we vandaag 2 keer op het ijs gestaan met nog steeds 10 graden onder nul. We moesten met alle gewesten te gelijk het ijs op… En vooral voor de jonge meiden was dat iets te druk. De C-groep is toen naar de ijshockeybaan en hebben daar een techniek training gedaan. De B-groep heeft nog wel op de ringbaan geschaatst. Heel druk met invoegen maar het ging net. Tijdens de middag training had Wim Volkers de oude trainer van Erik geregeld dat we een apart uur kregen. Heerlijk rustig… 

Hoe het precies is gebuurt kan ik met niet meer herinneren… Maar het komt er op neer dat we kennis hadden gemaakt met de overburen, het gewest Gelderland (alleen de jongens). Wat er op neer kwam dat we tot donderdagochtend niet meer op onze kamer konden zijn zonder sneeuwballen (of waren het ijsballen) op ons raam gegooid te krijgen. Het was maar goed dat ze donderdag weer naar huis gingen anders was ons keukenraam echt gesneuveld, en open laten was ook geen optie. Onze keuken was wel het meest gedweild van iedereen…
S’middags na het schaatsen hadden we gezwommen en in de sauna gezeten. Het kan ook zijn dat we die dag erna gewommen hadden…
Het eten duurde vandaag een beetje lang. Het begon te sneeuwen… Na het eten zo snel mogelijk naar buiten gerent en in de sneeuw liggen rollen.


Dinsdag
Ook vandaag hadden we weer twee keer op het ijs gestaan. Door dat we nu niet meer samen met de gewesten het ijs op gingen, moetsen we nu nog vroeger ons bed uit. Na de tweede ijstraining zijn we sleetje gaan rijden op een heel mooi veldje, gevonden door Martijn, Jasper en Bart. Bart en Lars moesten zo nodig met een houten slee van de helling af, de slee kwam niet helemaal heel de helling af…


Woensdag
S’ochtens hadden we nog lekker op het ijs gestaan, nadat we Sam wakker hadden gezongen, die was jarig vandaag. Had iedereen zijn schaatsen aan getrokken en zijn eigen wedstrijdvoorbereiding gedaan… Voor sommige was dat kletsend langs de kant staan (en dat was niet die van mij). We zouden namelijk een wedstrijd rijden. Het zou vandaag rond het vriespunt worden met een stralende zon en windstil. Beter weer voor een wedstrijd kun je niet hebben. De enige pech was dat het die maandag en dinsdag zo hard had gesneeuwd dat de plaatselijke ijsmeester sneeuw moest ruimen. Nou wou de ijsmeester van Eindhoven (Wim Volkers) zijn taak wel overnemen en de sambonie bedienen… Zo zou de wedstrijd door kunnen gaan. Wij moesten dan nog wel na afloop sneeuw scheppen maar dat is gewoon gezellig. Mocht dat niet van de Italiaanen, we mochten zelfs het ijs niet meer op…
Nou ja dan maar Sams verjaardag vieren met taart en cadeautjes en daarna weer de sneeuw in. Waar Sam nog wat extra sneeuwballen kreeg als cadeautje…  Kleine moeite hoor Sam! Misschien kan je in een van je boeken opzoeken hoe je het best sneeuwballen kunt ontwijken en teruggooien?