De start was in een grote modderpoel. Er was wel enige discussie of je het beste kon fietsen, lopen of zwemmen maar uiteindelijk werd er in mijn categorie massaal gekozen voor de eerste optie. We waren immers geen veldrijders of triatleten. Al fietste ik wel nog was mijn start niet echt goed. Ik moest meteen een klein gaatje naar Anne-Fleur dicht rijden en dit lukte nog wel. Even later bleek zij nog wat extra's te hebben en moest ik haar toch laten gaan. Al snel was ze uit het zicht en reed ik eenzaam op nummer 2. Achter mij zat een groepje van 3, die eigenlijk de hele tijd op dezelfde achterstand bleven. In de 2e ronde reed ik wel verder van de 3 weg en leek het erop dat ik 2e kon worden.
Het leuke van een thuiswedstrijd is dat je altijd nog net wat meer word aangemoedigd. Zo hoorde ik dat ik steeds dichterbij kwam. Ik begon er zelf ook in te geloven en als je dan de gele trui voor je ziet lijkt deze trui wel te werken als een soort rood laken en ik stierde er naartoe (nou ja dan wel een beetje traag maar ik begon echt in te lopen). Dit was nog best lastig. Maar met nog een halve ronde te gaan zat ik in haar wiel. Het werd nog een spannende strijd. Ik kon als eerst de crossbaan op en Annefleur maakte daar een foutje waardoor ik meteen een kleine voorsprong had en kon winnen!
De aanmoedigingen hadden dus wel geholpen. Heel erg bedankt hiervoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten