Anders dan de meeste wedstrijden was de start van deze wedstrijd lekker vroeg namelijk om kwart over 9. Mijn pa had een keertje doorgereden en dus waren we er ruim op tijd (om kwart over 7)! We zijn meteen het parcours in gaan rijden. Alleen was er een hele leuke wandelaar (ik neem aan dat het geen mountainbiker was) die alle lindjes had verhangen, zodat er niet veel meer klopte van het parcours. Gelukkig had ik daar tijdens mijn wedstrijd geen last meer van.
Het was een mooi rondje met in het begin veel klimmen en op het eind veel dalen.
We wisten dat er ergens een technisch parcoursje kon zijn, maar we hadden daar een beetje naar gezocht en niet gevonden. Ging een man me in het Duits vlak vor de start uitleggen dat er een technisch parcoursje was, waar je moest lopen als je het niet kon. Tenminste dat was wat ik er van maakte. Eigenlijk was het een technisch parcours waarbij je over een paar hindernissen moest rijden zonder voetje aan de grond. Als je wel een voetje aan de grond had gedaan moest je een extra lusje maken die je moest lopen. Ik kwam daar pas achter toen ik moest finishen dus ik heb het geen een keer goed gedaan. Ik probeerde namelijk niet eens de hindernissen te fietsen, maar liep er gewoon over heen. En fietste daarna het extra lusje (die je eigenlijk moet lopen) of reed het afsnijpaadje, die je eigenlijk alleen mocht nemen als je alles had gefietst (dat deed ik de eerste keer).
Ik had een best goede start (ondanks dat die man, die het wel goed bedoelde). Ik had een klein gaatje op de nummer een ........ . Het gaatje werd omhoog steeds kleiner, maar zij daalde harder. Uiteindelijk had ik het gaatje dicht gereden in een klim. Ik wilde haar eigenlijk meteen voorbij, maar het was een te smal padje om haar in te halen, dus moest ik achter haar blijven fietsen. Ik had nog een half rondje achter haar gefietst toen het dalen weer begon en zij weer een kleine voorsprong nam. Ik kreeg het niet meer dicht gefiets en werd 2e.
Het was een mooi rondje met in het begin veel klimmen en op het eind veel dalen.
We wisten dat er ergens een technisch parcoursje kon zijn, maar we hadden daar een beetje naar gezocht en niet gevonden. Ging een man me in het Duits vlak vor de start uitleggen dat er een technisch parcoursje was, waar je moest lopen als je het niet kon. Tenminste dat was wat ik er van maakte. Eigenlijk was het een technisch parcours waarbij je over een paar hindernissen moest rijden zonder voetje aan de grond. Als je wel een voetje aan de grond had gedaan moest je een extra lusje maken die je moest lopen. Ik kwam daar pas achter toen ik moest finishen dus ik heb het geen een keer goed gedaan. Ik probeerde namelijk niet eens de hindernissen te fietsen, maar liep er gewoon over heen. En fietste daarna het extra lusje (die je eigenlijk moet lopen) of reed het afsnijpaadje, die je eigenlijk alleen mocht nemen als je alles had gefietst (dat deed ik de eerste keer).
Ik had een best goede start (ondanks dat die man, die het wel goed bedoelde). Ik had een klein gaatje op de nummer een ........ . Het gaatje werd omhoog steeds kleiner, maar zij daalde harder. Uiteindelijk had ik het gaatje dicht gereden in een klim. Ik wilde haar eigenlijk meteen voorbij, maar het was een te smal padje om haar in te halen, dus moest ik achter haar blijven fietsen. Ik had nog een half rondje achter haar gefietst toen het dalen weer begon en zij weer een kleine voorsprong nam. Ik kreeg het niet meer dicht gefiets en werd 2e.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten