Na modder komt zonneschijn

Vraag een mountainbiker naar de Wallonia Cup in Thieusies van 2010. Hij (of zij) zal modder zeggen, misschien nog dat het toen regende. Het rondje was omgetoverd in een modderpoel, dit maakte het een mooie ronde en een leuke wedstrijd. Nu, een jaar later, stond er een zonnetje boven de abdij en was het eigenlijk gewoon warm. Nog steeds was het een leuke ronde.
Mijn start was best goed maar tja met een deelnemers veld van 5 meisjes wordt je ook niet echt heel erg snel knel gereden. En ik stond ook nog eens op de eerste startrij (dat kan ook niet anders). Clémence Baude had kopstart en ik reed in haar wiel erachter. Wat verder in de klim kwamen we de eerste mannen van de Fun B al tegen en ging ik haar en een paar mannen voorbij. Zo heb ik 3 rondjes alleen op kop gereden en won ik mijn eerste wedstrijd van het seizoen.

Berlicum

Afgelopen zondag stond voor mij de eerst echte wedstrijd op het programma in Berlicum. Hartstikke leuk om iedereen na een winter weer eens te zien en te spreken. Het parcours was haast niks veranderd en nog even vlak als alle voorgaande jaren (die ik heb gereden).
Mijn start begon al achteraan (ik moest achteraan opstellen) en na 100 meter was die positie eigenlijk onveranderd. Het meisje naast me wilde door mijn stuur heen rijden (zij had ook geen andere keus omdat ze knel zat) maar als je in de file staat dan kun je ook niet over de andere auto's heen rijden ook al zou je dat heel erg graag willen. Dat zelfde geld dus ook voor fietsers... We bleven allebei wel staan en konden heel mooi kijken naar hoe de eerste al een stuk voor ons uit reden.
Daarna had ik wel meteen geprobeerd een hoop mensen in te halen maar daar had ik mezelf iets te veel bij opgeblazen. Samen met Marquerite de Neve probeerden we door te schuiven naar voren en terwijl we de  anderen konden zien dat die nog een ronde mochten rijden moesten wij al stoppen... Als een van de eerste waren we uit de wedstrijd gehaald.
Ik was uiteindelijk 21e geworden.

Omhoog geraakt, Vlaams geleerd, naar beneden gestapt en uiteindelijk toch alles gefietst

Je had zondag gewoon simpel kunnen doen. Je was naar Assen gereden (ook nog best een eindje voor ons) en had daar gewoon de eerste echt mountainbike wedstrijd van het seizoen gereden. Dat had gekund, immers alles kan. Maar waarom zou je simpel doen als je het ook moeilijk kan doen? Dat was de vraag die Kjell en ik ons ook hadden gesteld. Zo kwamen wij op het idee om helemaal niet naar Assen te rijden en daar een wedtrijdje te fietsen. Wij kwamen op het idee om ons bij een paar Vlamingen te voegen en bij MTBclinics.be een traininskamp te volgen. Want waar kun je nou mooier fietsen als in de Ardennen?

Mountainbikeseizoen begonnen

Gister het schaatsseizoen afgesloten. Het is immers toch ook veel te mooi weer om nog te schaatsen... (Het regend, het is somber buiten maar tja het vriest niet meer... Dus dan is het echt veeeeel te warm om nog te schaatsen) In Hoenderloo kon je een wedstrijdje rijden bij Bar End en dat vonden Kjell en ik wel leuk om alvast een eerste wedstrijd te rijden.
Met een start in de regen was ik best goed weg. Ik kwam gelijk bij Kiona te zitten en opeens waren we met z'n tweeën weggereden van de anderen. Na 3 rondes (als ik goed heb geteld) ben ik bij een vals plat klim bij haar weggereden. Zo kwam ik dus ook uiteindelijk in mijn eentje over de streep. Dus wel een lekker begin van het MTB seizoen, al waren er dan maar heel weinig dames die mee deden.

NK marathon

Het zou de afsluiting van het schaatsseizoen zijn. Aangezien we de volgende dag alweer een mountainbike wedstrijdje bij Bar End gingen rijden.
De wedstrijd begon met een loze ronde al was deze niet echt loos maar eerder heel erg hard. Ik zat niet helemaal goed en er reed al een kopgroep weg. Uiteindelijk kwam alles toch weer bij elkaar. En werd er gewoon weer gesprint... Ik werd uiteindelijk 13e.
Daarna nog de wedstrijden van de anderen gekeken. Was wel heel leuk. Er zaten echt nog mooie wedstrijden tussen.
En nu kunnen de schaatsen het vet in!